آقاجان

               

• محراب خون گرفته : ویژه نامه...
• آخرین نماز اولین نمازگزار ، ماجرای شهادت حضرت علی علیه السلام ، وصیت علی علیه السلام در واپسین لحظات ، راز...
• ادامه ...

                                    

                                    اسلام علیک یا صاحب الزمان                                

                                    

                                    امروز امیر در میخانه تویی تو

فریاد رس این دل دیوانه تویی تو

مرغ دل ما را که به کس رام نگردد

آرام تویی دام تویی دانه تویی تو

                               یکی از جمعه ها ، جان خواهد آمد
                               به درد عشـق ، درمان خواهد آمد
                              غبـار از خـانـه های دل بگیـریـد
                              که مهمان عزیزی خواهد آمد.

 

            

 

اسلام علیک یا باب الحوائج علی اصغر

السلام على عبد الله بن ‏الحسین، الطفل الرضیع، المرمى الصریع، المشحط دما، المصعد دمه فى السماء، المذبوح‏ بالسهم فى حجر ابیه، لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدى‏

 

اگرچه شیره خواره بوده اصغر

بسی حاجت روا بنموده اصغر

گره  های  بزرگ دوستان    را

بدست کوچکش بگشوده اصغر

 

امام حسین (ع) وقتی علی اصغر را بر روی دست گرفت فرمود: ای کوفیان اگر به زهم شما من گنه کارم -  این طفل شش ماهه - هیچ گناهی نداره - با شما سر جنگی نداره - فقط از ازتشنگی داره میمیره - یه قطره آب برای او بدهید -  یا بیایید از من بگیرید خودتان به او آب بدهید و به من برش گردانید -  زیرا  مادرش در خیمه منتظره -

سطان کربلا تا تقاضای آب نمود = دشمن به تیر حرمله اورا بخواب نمود

مادرش در خیمه نشته گاهی گوشه ی پره خیمه رو بالا میزنه یه نگاهی بسوی میدان میکنه - با خودش فکر میکنه الآن حسینم علی رو آب خورده میآره - من اورا در میان گاهواره قرارش میدهم - براش لا لا یی میگم : لای  لای علی : لای  لای علی...آخ بمیرم برای دل مادر...

اما یه دفه می بینه - عوض اینکه حسین بطرف خیمه نزد اوبرگرده - راهش رو عوض کرد وبه طرف پشت خیمه ها رفت - او هم تحقیبش کرد - دید یه قبر کوچکی آماده کرد ه - قنداقه ی علی را توی قبر قراد - لذا صدا زد: عزیز زهرا گل پرپرت کو - قنداقه خالی مانده اصغرت کو - اصغر عجب سیر آب شد حسین جان _ از تیر کین در خواب شد حسین جان

آقا جان ! اجازه بده من هم از طفل شیر خواره ام وداع کنم - آخه من مادرم...آخه من مادرم..آخه من مادرم......

طفل شش ماهه تبسم نکند پس چه کند

 

  آنکه بر مرگ زند خنده، على اصغر توست

 

 

 

 

  عاشقی را، جگری می باید       احتمال خطری، می باید      نتوان رفت، در این ره با پای      عشق را بال و پری می باید      

 

   

           

امام حسین (ع) :

ای اهل حرم ، میر و علمدار نیامد                   سپه دار نیامد ، سپه دار نیامد                     سقّای حسین ، سید و سالار نیامد             علمدار نیامد ، علمدار نیامد        

 

از طرف علقمه ، بوی گل یاس آمد ، بوی گل یاس آمد                   نفخهء روح افزا از پیکر سقّا آمد ، پیکر سقّا آمد             تو دلربائی ، ابالفضل        تو دلربائی ، ابالفضل                   اُمید مائی ، ابالفضل ، اُمید مائی ، ابالفضل

 

شام غریبان حسین ، امشب است ، امشب است                 نالهء طفلان حسین ، امشب است ، امشب است                      طفل یتیمی ز حسین ، گم شده ، گم شده                   قامت زینب ز الم ، خم شده ، خم شده          

 

چو در خیمه، نالهء تو رسید                با دلی آشفته ، دویدم من                 میان ره ، هر دو دست تو را ، روی چشمانِ خود کشیدم من           ابالفضلم ، ای علمدارم ، ای امیر سپاه و برادر من                       

 

سقّای کودکانم ، بر لب رسیده جانم ـ  بر لب رسیده جانم ـ بر لب رسیده جانم                     جان اخا ، برادر ، از بادهء تو مستم               چه غم ، اگر جدا شد ، از عشق تو دستم        حسین، حسین ، حسین        جا دارد از خجالت ، سقّا اگر بمیرد                    از دست خالی من ، حسین بوسه بگیرد              حسین، حسین ، حسین

 

حسین جان!                          گویا که کعبه هم ز عزایت به ماتم است                           زیرا که رخت سیه کرده به تن ، خانهء خدا             

 

السلام على عبد الله بن ‏الحسین             الطفل الرضیع            المرمى الصریع            المشحط دما           المصعد دمه فى السماء              المذبوح ‏بالسهم فى حجر ابیه              لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدى      

 

به ابی انت و امّی که تویی مظهر عشق            عشق را مظهر آثار علی اکبر توست           طفل شش ماه به هنگام شهادت خندید           آری آنکه بر مرگ زند خنده علی اصغر توست

 

ای دل تو چه می کنی؟         می مانی یا می روی؟             داد از آن اختیار که تو را از حسین(ع) جدا کند !         این چه اختیاری است که برای روی آوردن بدان باید پشت به ارادهء حق نهاد؟      

 

حرف دل یک عاشق : یه کربلا داری ، دیوونه ام کرده ارباب               به عشق شش گوشه، دلم پُر درده ارباب              به عشق شش گوشه، دلم پُر درده ارباب               

 

دلم به عشق یارم گرفته حال و هوایی       نوشته روی قلبم به خط کربُبلایی :                     همه هستیَم حسینه   می و مستیَم حسینه          سروُر لبم حسینه  خواب هر شبم حسینه

 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است، مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع         عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است، مکن ای صبح طلوع، مکن ای صبح طلوع

 

علی، ای همسفر، کمی آهسته تر، مرا با خود ببر      حبیبی یا حسین       طبیبی یا حسین      امیری یا حسین     حسین جانم حسین       حسین جانم حسین

 

برادرم قدری آهسته برو از برم               همسفرم ، تو مکن خاک عزا بر سرم                     گفته مادر ، دم آخر بوسه گیرم ز گلویت                       گفته مادر ، دم آخر بوسه گیرم ز گلویت                   برادرم قدری آهسته برو از برم                   همسفرم تو مکن خاک عزا بر سرم                         ای حسینم ، نور عینم ، من فدای گل رویت                    ای حسینم ، نور عینم ، من فدای گل رویت

 

لیلَة القدر : می جویمت چنان که لب تشنه آب را                    می خواهمت چنان که تن خسته خواب را   

 

 

امیری ، حسین                   امیری ، حسین              اُمیدم اینه دستم بگیری                 امیری ، حسین               امیری ، حسین                 اُمیدم اینه دستم بگیری حسین

 

هر که هستم بین مَردم ، انتسابم با حسینه               سرخوشم من، روز محشر ، چون حسابم با حسینه          مُهر و محرابم حسینه ، جان و جانانم حسینه        کیست مثل من به عالم ، چون که اربابم حسینه         ای حسین جانم حسین         ای حسین جانم حسین           ای حسین جانم حسین